Ergens in een oud pand, dat op de nominatie staat om afgebroken te worden, staat een historische muurschildering. Een klein monument waar velen geen weet van hebben. Een donkere ruimte , vochtig en beschimmeld met een grote historie.
Het monument ‘Vrij Vreugde’ in Middelharnis is een muurschildering van een man die blaast op een bazuin. De figuur rijst op uit een grote V. Boven de muurschildering is een tekst aangebracht. De schildering is 1 meter 50 hoog en 2 meter breed. Tevens zijn in de ruimte aan weerskanten oranje vlaggetjes geschilderd.
Het monument ‘Vrij Vreugde’ in Middelharnis herinnert aan het bevrijdingsfeest van de Vissersbuurt van Middelharnis. Omdat er geen versiering voor handen was heeft men ter decoratie deze en andere muurschilderingen aangebracht.
Op 16 juli 1945 werd in de concertzaal van hotel Meijer (thans Meijer Theater genoemd) opnieuw een Oranjevereniging opgericht. Besloten werd dat er spoedig een vergadering gehouden zou worden met de buurtverenigingen van Middelharnis. Elke buurt werd verzocht een buurtvereniging op te richten, zodat elke buurt vertegenwoordigd zou zijn op de algemene vergadering. Dit alles ter voorbereiding van het grote feest op 31 augustus 1945, de verjaardag van koningin Wilhelma. Vanwege de Tweede Wereldoorlog had dit feest vijf jaar niet kunnen plaatsvinden.
De huisjes aan de Visserstraat waren op 31 augustus allemaal versierd met slechts één goudsbloem, ook wel bekend onder de volksnamen ‘kroningsbloem’ of ‘oranjebloem’, omdat de plant een historische verbintenis heeft met het hof van de Oranjes. Behalve dat de straat versierd was, was er ook een gezamenlijke broodmaaltijd. Deze werd gehouden in de opslagplaats van de concertzaal van hotel Meijer, dat slechts op een paar meter afstand lag van de Vissersstraat. Om de ruimte wat op te fleuren werden versieringen aan gebracht. Aan weerskanten van de ruimte werden oranje vlaggetjes geschilderd en er werd een muurschildering gemaakt.
De muurschildering is er nog steeds, maar het Visserstraatje is verdwenen. De watersnoodramp van 1953 heeft het rechte straatje verzwolgen. De huizen werden onbewoonbaar verklaard en in 1955/1956 afgebroken. Op de vrijgekomen plaats is nu de gemeentewerkplaats. Alleen het verlengde van de Vissersstraat is nog aanwezig, net als de muurschildering.
De ‘Stichting tot Bescherming van het Dorpsgezicht’ strijdt voor het behoud van de muurschildering in Middelharnis.
Met dank aan Bertrand van den Boogerd
