Al vele jaren is mijn naam verbonden aan de theaterbrochures en de zaaldeuren van het Westlandtheater de Naald in Naaldwijk. Eerst was het alleen de foto’s die men gebruikte voor de cover van de brochure en de afbeelding op de zaaldeuren maar de laatste jaren heb ik het vertrouwen gekregen om elk jaar het gehele ontwerp te maken voor het nieuwe theaterseizoen.
Zo’n ontwerp verloopt in fases. Eigenlijk is het net als het maken van een schilderij. Ik krijg een aantal namen door waarvan men weet dat ik mooie foto’s gemaakt heb in het theater en dan begint een zoektocht naar de beste foto’s. Nu moet ik zeggen dat men daar in Naaldwijk een aardige neus heeft voor kwaliteit want de gekozen foto’s bleken allemaal een goede uitgangspositie voor een groot ontwerp. Dan hebben we de foto en dan moet het gebeuren. Wekenlang schaven en knippen, plakken en kopiëren…. laag over laag totdat ik voorzichtig iets kan laten zien. Dan hebben ze intussen bij het theater al een beetje de kriebels want met een schuin oog kijken Nico en Kate naar de agenda en de deadline want er moet ook nog gedrukt worden.
Ik kan je zeggen dat dit de meest spannende periode is. Van een deadline heb ik niet zoveel angst. Mijn hele foto en kunstleven draait om deadlines en hoe dunner het draadje hoe mooier de ontwerpen worden. Maar krijg dat een ander maar eens aan z’n verstand. Dit jaar was het extra spannend want ik had best veel toeters en bellen uit de kast gehaald om er een mooi geheel van te maken. Op het laatst krijgt het theater een nieuwe grote sponsor waarvan de naam groot op de deur moet. Koornneef, met dubbel n, heeft de grote zaal en de Rabo, met een o, heeft de kleine zaal. Letters hard of transparant? Een vlekje op de vloer in de foto? Past de kleur bij de wand? Wat een zenuwengedoe denk je. Het valt allemaal reuze mee.
De deuren zijn geplakt, de brochures zijn gedrukt en uitgedeeld en iedereen is tevreden. Dit jaar sieren Speelman en Speelman de buitenzijde. Ik ben erg tevreden. Zowel op het plaatje, de muzikanten als op de samenwerking want met elkaar maak je zoiets. Dat mijn naam er dan aan verbonden is vind ik natuurlijk erg mooi maar iedereen schaaft een beetje mee totdat alles staat als een huis. Een trots theater met een trotse ontwerper die weer ziet dat er veel kan met zijn foto’s en de Speelmannen lieten het allemaal met een grote glimlach over zich heen komen.
Het leuke is dan dat een ander theater me benadert voor nieuwe wanden en dan zegt “graag op dezelfde manier als in het Westland. Het is daar zo mooi geworden…..” Fijn dat er theaters zijn die nog steeds durven en voor kwaliteit gaan. Dank daarvoor.