Ik denk altijd dat ik precies weet wat ik gemaakt heb in mijn leven. Mijn schilderijen, mijn tekeningen en mijn foto’s. Nou niet dus.
Vorig jaar kwam er iemand in de galerie met een tekening uit de jaren 70 die ik dus echt niet meer herkende. Al pratend en nogmaals goed bestuderend kwamen de herinneringen toch weer boven. Altijd gedacht dat ik deze weggegooid had. Zo best was deze nu ook weer niet. Toch is dat leuk om na zoveel jaar weer dat oude werk tegen te komen. Ook al ben je er niet echt trots op.
Dat was deze week wel even anders. De klant kwam in de galerie met een oude houten lijst. Ooit had hij wel eens verteld dat hij voor weinig “een echte Jaap Reedijk” had gekocht. Dat was al weer even geleden en toen hij deze week binnen kwam met de lijst legde ik de link niet direkt. “Kijk eens, hoe leuk” zei hij en liet me een mooie pentekening zien. “Zo, dat is mooi getekend. Ik wou dat ik dit zo kon” flapte ik eruit gevolgd door een brede lach van de klant. “Deze heb jij ook getekend” kwam er tussen de lach naar voren.
Ik wist het dus echt niet meer hé…. Wist wel dat ik deze straat ooit getekend had maar in mijn herinnering was dat heel anders. Kleiner ook. Ik blijk het dus wel te kunnen. 🙂 Het is dat ik m’n handtekening zag maar anders…. #nogsteedsargwanend
Weer wat geleerd.