Ik ben maar eerlijk… Toen ik hoorde over de plannen van Isa dacht ik “moet dat nou?”
Toen ik gevraagd werd naar mijn foto’s had ik ook nog best vraagtekens maar het eerlijke verhaal van Isa trok me over de streep.
Nu we een aantal weken verder zijn en het boek alle verwachtingen en verkoopcijfers overtreft ben ik blij dat ik een bescheiden bijdrage heb kunnen leveren. Niet om die cijfers maar om de vele reacties die het boek losmaakt.
Emoties worden besproken, ervaringen worden gedeeld en herinneringen worden hedendaags.
Ook de herinnering aan Antonie en de ontmoetingen, gesprekken en de muziek zijn bij mij weer dichterbij dan ooit.
Dan is het mooi dat Isa dit zo beschreven heeft.
Dan is het goed dat er anderen mee geholpen worden.
Het ongrijpbare blijft maar wordt wel begrijpelijk.
En nu…… moet ik het nog gaan lezen…….
