Ik werd gebeld door een aardige mevrouw van de Volkskrant.
Of ik bekend was met de krant?
“Ja hoor want ik heb net een gratis abonnement gehad van de Volkskrant en dat beviel me erg goed. Trouwens, uw collega’s hebben mij daar al drie keer over terug gebeld en daar heb ik ook tegen verteld dat het een beste krant is.”
De mevrouw die belt heeft blijkbaar haar tekst goed ingestudeerd want echt luisteren naar wat ik zeg doet ze nog niet.
Maar goed. Of ik kennis wil maken met de Volkskrant?
Ja hoor natuurlijk en dat blijkt dan te kunnen voor 95 eurocent voor een hele maand. Nou, dat wil ik wel dus het meiske (want dat werd het intussen) controleerde mijn aanwezige gegevens en die klopten allemaal.
Alleen staat daar dan niet bij dat ik al zo’n abonnement had en ook niet dat er al drie keer over gebeld was.
Kijk, als er zulke slordigheden aan te pas komen dan ben ik ook de moeilijkste niet en wil dan graag weten waarom ze deze gegevens dan niet hebben. Het meiske werd wat zenuwachtig en begon nog slechter te luisteren en met enige stemverheffing haar tekst nog eens voor te lezen.
Ik kan deze doortastige dames wel waarderen.
“Dus u wilt de Volkskrant wel lezen” was haar concluderende vraag. Dan wil ze ook mijn rekeningnummer voor de automatische incasso van 95 eurocent.
Kijk, dat doe ik dus niet.
Ik wil best direct dit bedrag overmaken en het in een mail of brief bevestigen maar ik doe dit dus niet door de telefoon.
Paniek……..
“Stuurt u mij een mail dan antwoord ik u hierop met mijn rekeningnummer” stel ik voor want bij de controle bleek het aanwezige mailadres te kloppen.
Paniek……… dat ging niet.
Dus mijn vraag of ze misschien aan haar leiding gevende kon vragen of ik dan zelf een mail kon sturen. En ook of mijn opmerking nu genoteerd was en wat er in de tussentijd mee gedaan zou worden want over drie weken wordt ik natuurlijk weer gebeld door de Volkskrant met dezelfde vraag.
Paniek…. en stilte.
Het bleek dat ze haar leidinggevende aan het zoeken was maar dat deze telefonisch in gesprek was.
Waarschijnlijk heeft ze in de tussentijd met handgebaren de mededeling gekregen om dit gesprek snel af te kappen maar dat gaat natuurlijk niet.
Het meiske wil mij wat verkopen en ik wil graag iets kopen en over de prijs zijn we het ook al eens.
Ik vermoed dat er menig rode vlek in de nek zit en het stoom uit de oren komt terwijl de zweetdruppels van haar headset druipen.
Als deze maar niet op mijn telefoonnummer vallen want ik wil natuurlijk wel terug gebeld worden over drie weken.
Misschien dat ik in de tussentijd mijn 95 eurocent al ergens heb kunnen storten en dat mijn abonnement vervroegd in gaat….
Ik heb het meiske gezegd dat ik er een mooi stukkie over ga schrijven.
Ik heb niet gezegd dat ik haar naam er in zou zetten want die heb ik wel gekregen toen ze er naar vroeg.
Ze spelde deze tergend langzaam in de veronderstelling dat ze eindelijk eens een vervelende zet terug kon doen of omdat ze ook mijn leeftijd had gevraagd en ja… zo’n oudere man snapt het misschien niet helemaal goed of heeft misschien wel gehoorproblemen.
Fijn dat ze het zo goed spelde, ook toen ik vroeg naar die ene letter die ik niet hoorde.
Mevrouw Alice van de Volkskrant, je hebt het goed gedaan hoor. Keurig je lijstje met punten afgewerkt, me niet doorverbonden naar je leidinggevende en me geen enkele mogelijkheid geboden om je krant te kopen of een andere mogelijkheid geboden om de krant wel te kopen.
Maar ja Volkskrant verkopers….. wat gebeurt er in de tussentijd? Krijg ik dan nog de mail waarin ik mijn rekeningnummer wel kwijt kan of komen dezelfde vragen over drie weken weer?
Heerlijk zo’n afspraak. Ik verheug me er al op.
