Ik was weer een avond in de Melkweg. Een bijzondere avond. Als je toch alles voor DoeMaar fotografeert dan mogen de soloprojecten natuurlijk ook niet ontbreken. Henny Vrienten presenteerde zijn cd “En Toch” in de melkweg in Amsterdam. Na 23 jaar verschijnt er weer een nieuw album. Een zeer persoonlijk album dat tot in de kleinste details klopt. De cd werd officieel uitgereikt door Ernst Jansz die kort herinneringen ophaalde aan een van de eerste optredens in de Melkweg. “We werden allebei verliefd op hetzelfde meisje dat Reggae heette”, vertelde hij. Daarna speelde Vrienten alle 14 nummers van zijn nieuwe plaat. 
Het is zijn eerste solo-album in 23 jaar, al was er in 2006 nog het project De Nacht, waarop hij met tal van coryfeeën samenwerkte. Twee jaar later volgde een tournee met Henk Hofstede en Frank Boeijen die een plaat schreven waarvoor hij ook een handvol liedjes schreef. Ook voor de komende jaren heeft Vrienten zijn agenda al vol. Eerst de theaters langs met deze muziek en daarna in 2016 op tournee met Boudewijn de Groot en George Kooymans. “Als we dan tenminste nog leven” 
En toch…, zoals het nieuwe album heet, is weer een bijzondere plaat. Henny Vrienten maakte het album omdat hij de onbedwingbare drang kreeg om zelf weer eens een veertiental liedjes vast te leggen. Liedjes over de liefde wilde hij eigenlijk niet meer schrijven. Begeleid door de voortreffelijke band My Baby, aangevuld met Henny’s zoon Xander, meestergitarist Wouter Planteijdt en op piano en gitaar Daniël Lohues, die het album ook produceerde, kregen de liedjes stuk voor stuk dezelfde verzorgde en uitgebalanceerde uitvoering als op de plaat. 
In de nummers klinkt weemoed en introspectie. En ook de dood komt enkele keren voorbij in ontroerende liedjes over een goede vriend en over zijn moeder. Vrienten relativeert. Hij levert een concert af van een man die zich niet meer anders hoeft voor te doen dan hij is. En ja hoor, in de toegift, als alle nummers van het nieuwe album gespeeld zijn, komt Ernst Jansz weer het podium op, nu samen met Doe Maar-gitarist Jan Hendriks. Dan kan er toch nog even meegezongen worden met de aloude hit Is Dit Alles. Iets waar veel aanwezigen al stiekem op hoopten. “Eigenlijk helemaal niet gepland” vertelde Ernst Jansz me na afloop maar ja, “Als we er toch zijn….” 
En wat was ik blij dat Daniel Lohues er ook bij was. Zijn bijdrage op de plaat is groot en zijn inbreng op deze avond tilde alles net weer even hoger. 
Eigenlijk was het een kleine reünie. Niet alleen bekende gezichten op de bühne maar zeker ook in de zaal want de eerste rij was, zoals altijd, gevuld met de harde “DoeMaar kern”. Nog niet alles werd hardop meegezongen maar dat zal niet lang duren. Geen DoeMaar top40 nummers maar voor sommigen al wel herkenbare en soms ontroerende muziek. 
Dat Vrienten hoog staat aangeschreven binnen de muzikantenscene blijkt wel uit de aanwezigheid van vele collega muzikanten. Sommigen hadden met enige spoed hun eigen optreden verlaten om toch nog getuige te zijn van deze avond. 
Na zijn optreden kreeg hij uit handen van burgemeester Eberhard van der Laan de Andreaspenning uitgereikt voor zijn bijdrage aan de muziek en cultuur in Amsterdam.
Kijk HIER voor het CD boekje en alle teksten.
