Ik ga het gewoon doen…..
Een Ramsesmonument maken!
Ik heb het 10 jaar geleden al afgesproken met Ramses en al die jaren geroepen en heb me begin van dit jaar voorgenomen om dit dan ook werkelijk uit te gaan voeren.
En het toeval wil……… dat er een oproep is gedaan aan kunstenaars om een monument te ontwerpen voor het nieuwe metrostation Vijzelgracht.
Nadat de gemeente Amsterdam definitief liet weten dat de metrostations niet naar personen vernoemd dienen te worden heeft men wel ingestemd met de komst van een Ramseskunstwerk .
Natuurlijk had het veel mooier geweest om het metrostation gewoon naar Ramses te vernoemen maar dit initiatief wordt ook met gejuich ontvangen.
Een kunstwedstrijd dus….
Ik doe dat nooit. Doe nooit aan inschrijvingen en kunstwedstrijden mee. Dit keer is het toch anders.
Ik ga de competitie aan met heel veel andere kunstenaars die zich ongetwijfeld allemaal geïnspireerd weten door Shaffy.
Of ik nu wel of niet door de selectie komt….. mijn kunstwerk komt er toch.
Is het niet in dit Metrostation dan is het wel op een andere plaats. Mijn kunstwerk is een belofte aan Ramses zelf en daar ga ik me aan houden.
Het zal een spannend jaar worden want eigenlijk voldoe ik helemaal niet aan de voorwaarden die gesteld worden…..
Het Ramses Shaffy Art Project mag gerust hét Kunstproject van Nederland genoemd worden. Een ambitieuze wedstrijd voor (jonge) professionele kunstenaars.
Het Ramses Shaffy Art Project mag gerust hét Kunstproject van Nederland genoemd worden. Een ambitieuze wedstrijd voor (jonge) professionele kunstenaars.
Een unieke gelegenheid om naam te maken en je stempel te drukken op een speciale locatie in het hart van Amsterdam: het gloednieuwe metrostation Vijzelgracht.
Hoe het kunstwerk er uit komt te zien is volledig aan de kunstenaar, het gaat hier om beeldende kunst in de ruimste zin van het woord. Een oproep dus aan jonge kunstenaars.
Je moet in ieder geval ouder zijn dan 18 jaar lees ik maar een maximum leeftijd zie ik nergens.
“Hoe jong voel je je…”
De andere voorwaarde: De deelnemer dient minimaal 1 kunstgerelateerde opleiding aantoonbaar te hebben afgerond of hier aantoonbaar mee bezig te zijn.
Tja….. Ik ben gewoon autodidact dus niks geen opleiding.
Tja….. Ik ben gewoon autodidact dus niks geen opleiding.
Vanaf de kinderjaren getekend, gefotografeerd en geschilderd met heel veel zelf uitproberen, zoeken en ploeteren, op je bek gaan en weer overeind krabbelen.
Zelfs alles opnieuw leren toen ik in de jaren 90 in het ziekenhuis kwam en geen krabbel meer kon maken.
Niks geen opleiding maar ervaring des te meer.
Gelukkig staat er een andere regel die uitkomst kan bieden……. De organisatie heeft het recht om deelnemers bij uitzondering toe te laten die niet voldoen aan de bovenvermelde voorwaarden.
Er is dus hoop maar dat hangt helemaal van de organisatie af. Ik vind het prachtig en er kunnen me niet genoeg inzendingen binnen komen.
Het is mooi dat Shaffy nog steeds zoveel teweeg brengt en zoveel mensen kan inspireren.
Dat is eigenlijk altijd al geweest. Hoeveel keer is Ramses niet gefotografeerd en geschilderd?
Hoeveel artiesten hebben het Shaffyrepertoire gezongen?
Ramses en Liesbeth foto Jaap Reedijk
Het was 2003.
Ik zit in het mooie Laren op de bank bij Albert Mol en we halen herinneringen op aan zijn rol in speelfilm “Op hoop van zegen” die bij ons op het eiland is opgenomen.
De opnamen van de speelfilm staan me nog goed bij. De mist, de kou in de straten en bij de haven van Goedereede maar ook het plezier en de lol die er na afloop was in de cafés De Gouden Leeuw en Koningspleisterplaats.
Het was rond deze filmdagen dat ik Ramses uitvoerig sprak en een borrel dronk met de cast waaronder Leen Jongewaard, Rijk de Gooijer, Kitty Courbois en ook Albert Mol.
Hoe mooi was het om op die warme zomermiddag in de Larense boerderij 2003 deze herinneringen op te halen.
In de woonkamer van Albert en Geurt hingen een aantal schilderijen die direct in het oog sprongen.
Paul Citroen had een mooie portret van Albert gemaakt dat achter hem aan de muur hing. Tegenover ons hing een schilderij van Ramses Shaffy. Op het moment dat ik overeind ging om dit schilderij beter te bekijken kwamen de verhalen van Albert.
“Nou , ga er nu maar eens goed voor zitten” zei Alberts man Geurt terwijl hij nog een appelsap haalde.
“Daar zou je nu eens iets moois van moeten maken” zei Albert. “Maar dan wel als ie goed dood is hoor want anders gaat ie naast z’n schoenen lopen”. Beloofd” zei ik.
“Doe het wel theatraal” zei Geurt. “Dat hoort bij hem al maken wij het waarschijnlijk niet mee. Ramses is een taaie”.
Twee weken later overleed Geurt en het jaar daarop Albert.
Bij de crematie zat ik naast Jeroen Krabbe en even kwam het weer ter sprake. ” Deze man verdient een monument” zei Jeroen en hij bedoelde nu Albert.
Bij de begrafenis van Ramses stonden we na afloop te praten. Weer kwam het monument ter sprake. “Deze man verdient een monument ” zei Jeroen en hij sprak over Ramses met een mooi glas wijn na de plechtigheid.
Ik vond het een eer dat ik de uitvaart van Ramses mocht fotograferen.
Ik vond het eigenlijk ook doodeng want dit was een bijzonder en plechtig moment. De begrafenis van Ramses Shaffy……..
Uitvaart Ramses Shaffy foto Jaap Reedijk
Terwijl alle cameraploegen en fotografen buiten de hekken van Zorgvlied werden gehouden liep ik daar als enige fotograaf. Achter de kist van Ramses. Omringd door monumentale graven.
Gelukkig wist men van mijn aanwezigheid en was ik bekend met de meeste genodigden op deze dag maar toch……
Ik voelde een beetje een voyeur en elke klik die ik maakte hoorde ik 10 keer zo hard terug.
Raar eigenlijk want ik had toch alle ruimte en toestemming van de nabestaanden. Men wilde geen pers bij deze plechtigheid.
Na al die jaren heb ik nog nooit de foto’s gepubliceerd van deze begrafenis. Vraag me niet waarom want dat weet ik niet.
“Je mag ze allemaal publiceren” zegt Liesbeth List. “Het was zo mooi”.
Toen we op de begraafplaats waren doken er plotseling 3 fotografen op uit de bosjes….. De collega’s van de bladen.
Ik vond het erg gênant maar toen ik later de foto’s van iemand kreeg zag ik mezelf met een te opvallende rode sjaal achter de kist lopen.
Eigenlijk was ik blij met deze foto’s.
Een bewijs dat ik het niet was die de afspraken niet na kwam en daar vanuit het struikgewas zat te fotograferen.
Het was dus ook op de begrafenis dat ik beloofde dat ik iets moois voor Ramses zou maken.
Een paar jaar daarvoor sprak ik Ramses in het Antwerpse sportpaleis. In de kleedkamer was er genoeg gelegenheid om uitvoerig te kletsen over van alles en nog wat. De kunst, de fotografie en de muziek.
Weer kwam het gesprek op een monument zoals ook een paar jaar daarvoor. “Als jij dat monument voor mij zou moeten maken hoe zou je dat dan doen” vroeg Shaffy. “Toch geen bronzen beeld asjeblieft…”
Op dat moment wist ik al wat ik zou gaan doen en heb het zo direct uit het hoofd uitgelegd. Een soort impulsontwerp waar ik een hele goede onderbouwing bij had.
De man had de grootste lol. Tussen het hoesten en proesten door…. “Afgesproken! Maar alleen als ik dood ben hoor, show het de wereld m’n kale aap…”.
Sindsdien heette ik bij Ramses geen kale Jaap meer maar begroette hij me steevast als kale aap.
Ik heb hem de laatste jaren van zijn leven veel gefotografeerd. De kale aap bleef erin.
De laatste keer dat ik Ramses sprak was hij verward. Moe en liet hij alles maar over zich heen gaan. Ik dacht dat hij me niet eens herkende.
Iedereen kon tegen hem aan kletsen maar het drong niet door. Ik vond dat erg om zo mee te maken maar het was niet nieuw.
Ramses Shaffy Jaap Reedijk
Het was niet het laatste moment dat ik zo herinnerde van Ramses. Toen hij ondersteund weg ging draaide hij zich bij de deur plotseling om.
Met een glimlach stak hij zijn wijsvinger omhoog en zei lachend “aap”.
Nu komt er dus een monument en ik ga proberen om in aanmerking te komen voor dat monument.
De concurrentie zal groot zijn. Er zijn immers zoveel meer beeldend kunstenaars die zich met zulke grote projecten bezig houden. Die kennen het klappen van de zweep.
Mocht ik niet door de selectie komen dan maak ik mijn eigen monument voor een andere plaats, voor een ander publiek.
Mijn belofte kom ik na.
En ergens in dat monument zit heel klein en bijna niet zichtbaar een kale aap verwerkt.
Beloofd is beloofd!
httpv://youtu.be/XRRyvoXUnDg
