Een tijdje geleden kreeg ik het bericht…… “Het gaat gebeuren!”
De monumentale droogschuur van Kees opent zijn deuren en de inhoud mag het licht zien. Letterlijk…… Toen de eerste zonnestralen het stof in beeld lieten stond ik met de camera voor een verstofte schoonheid die vastgelegd moest worden. Dit was de rijkdom waar Kees over sprak, zijn verzameling die met stof toegedekt was van het verleden. Ik noem het maar “Toen in beeld”.
Ik rij er voor naar het buitenland om zulke beelden vast te kunnen leggen. In goed verborgen schuren, kloosters of kastelen kom je deze vergane glorie tegen en nu heb ik alles bij elkaar in mijn eigen dorp.
Uit de rij met fietsen, die klaar stonden om vervoerd te worden naar Nijmegen, rook je als het ware de kilometers. De rij brommers gaven een mooie kijk op de woelige jaren 60 waar je nog verliefd kon worden op het meisje uit het concurererende die achterop mocht. De rijkdom van de vergane traktoren brachten het akkerleven weer even naar voren.
Als Kees bij ons langs reed en wij zaten buiten dan wist ik dat ik heet komende half uur even niets moest plannen. Dan hoorde je de verhalen over het Flakkeese land, de mensen van het platteland, de grootspraak van de plaatselijke politiek en de oplossingen daarvoor. De wijsheid van de man en zijn grootste gebaar komen bij elkaar in zijn goed verborgen verzameling. Dit is dus waar hij zo trots op was. Zijn traktor en wagenkerkhof kenden we maar dit was een goed verborgen geheim.
Na zo’n 50 jaar ziet de Opel Olympia het licht en gaat op reis naar een Zeeuwse garage waar hij door een oud inwoner van Goeree-Overflakkee wordt gerestaureerd. De fietsen krijgen een nieuw gerestaureerd leven en sommige rijwielen zullen voortaan elektrisch door het leven gaan op een frame uit de jaren 50.
Het gele brommerplaatje en de spatborden van de brommers brengen je weer even bij “This strange effect van Dave Berry” terwijl je terug denkt aan de tiener(sport)jaren bij MS/VV Flakkee. Een gedeelte van de brommerverzameling was ruilhandel voor de taallessen in het Brabantse woonwagenkamp. De oude glorie van de familie Vermaas uit Middelharnis hangt nog in de mooie droogschuur die nu rijksmonument is geworden.
Voor mij is Kees een rijksmonument en ik zou het hem graag nog een keer zeggen. Nog een keer de sterke verhalen ophalen van zijn tijd bij radio Flakkee en naar zijn gedichten luisteren. Als ik de foto’s zie van zijn verzameling dan zie ik Kees voor me. Pet op het hoofd en breeduit zwaaiend als hij op zijn roestige trekker voorbij reed. Heuuuuu!
Mooie herinneringen.
Kijk HIER voor meer informatie over de Droogschuur in Middelharnis.
De Opel Olympia 1952 90×120 cm op dibond www.jaapreedijk.com
