Ik moet toegeven…. op de kin moet er nog wat getrimd worden maar voor de rest toch best strak zo? š¤£
Toen ik als klein ventje voor het eerst met een ‘dikkebandenwedstrijd’ mee deed werd ik er direct helemaal afgereden.
Ik had de beelden van Jo de Haan en Gerben Karstens in m’n hoofd tijdens een touretappe. Ā
Jo de Haan uit Klaaswaal
Ā “Rustig op gang komen en dan weg rijden” Nou, dus niet. In de eerste ronde reed die uitslover van een Martin Havik als een wilde voluit weg. Niks rustig opbouwen. Ik heb ‘m niet meer terug gezien. Ja, met een bos bloemen in z’n hand.
Martin Havik foto Dick Leeuwestein
En toch zou ik gaan fietsen. Ik had van Charles Ruys geleerd hoe dat ging in wielerland. Een Peugeotpetje had ik en toen er een Mars Flandria trui van Wim Bravenboer bij kwam had ik m’n tenue al bijna in orde. Op m’n schoolfiets kwam een wielerstuur en krom gebogen over dat stuur voelde ik de wind van de broertjes St. Nicolaas aan me voorbij gaan op de Klaaswaalse dijk.
Op m’n 14e verjaardag kwam er een echte wielerhelm en een racefiets. Zelfs het Hoekse Rennersshirt heb ik gedragen maar een podiumplaats……
Maar ik kon die dekselse Martin Havik bijhouden totdat een brommerongeluk m’n knie kapot maakte. Vele jaren later ging de racefiets ’s morgens rond 6 uur naar buiten. In de bossen van van Ermelo kende ik elk fietspad en heb ik me vaak Jo de Haan of Gerben Karstens gevoeld. Daar bleef het bij.
Dit jaar heb ik op m’n verjaardag een racefiets gekregen en weet je….. Ik doe weer net als vroeger tijdens de touretappe. Rustig op gang komen en dan weg rijden. Gewoon lekker door de polder in m’n eentje. En ik voel de wind van alle andere renners die voorbij komen.
